PROGRAMA

O Colexio-Instituto da Fundación e a Escola de Nenas desenvolveron unha singular experiencia pedagóxica, equiparable ós máis avanzados institutos do seu tempo. O seu programa combinaba unha educación humanista e cientifíca co ensino de materias prácticas necesarias para o desenvolvemento económico da comarca: contabilidade, comercio, idiomas, etc., ademáis de prestar unha especial atención ás clases de agricultura, música e debuxo. Entre este tipo de ensinanzas aplicadas habería que destacala aprendizaxe da mecanografía, disciplina que se imparte por primeira vez en Galicia neste centro.
Os regulamentos da institución, redactados por Don Dionisio Barreda, primeiro director do Colexio-Instituto, reflectían actitudes pedagóxicas modernas que tardarían anos en ser aceptadas: “Sexa cal sexa a falta que cometan os alumnos, nunca se lles castigará con golpes de ningun xénero: os golpes non corrixen, e nembargantes, envilecen a quen os sofre”.
O Colexio contou, dende a sua creación, cunha xenerosa dotación de material para o ensino das ciencias humanísticas e experimentais.
Ademáis do instrumental científico e didáctico destinado ó ensino das diversas materias, do Gabinete de Física, do Gabinete de Historia Natural e do Laboratorio de Química, esixidos polas disposicións lexislativas vixentes na época, o centro destacou pola grandiosidade do seu xardín botánico, no que estudar os principios prácticos da agricultura e da propia botánica, e pola súa coidada biblioteca que, no 1918, contaba xa con 2000 volumes. A biblioteca contaba con numerosas suscricións a revistas de divulgación educativa e científica, e poucos anos despóis da inauguración da Escola, abriuse a tódola poboación de Cee, nunha nova iniciativa da Fundación para estimular o desenvolvemento educativo da vila.
Para as clases de debuxo, o centro contaba con moi boas coleccións de xesos e láminas-modelo, que eran utilizadas co dobre obxectivo de cultivalo bo gusto dos alumnos e preparalos, ó mesmo tempo, para a aplicación inmediata destas disciplinas coma obreiros e artesáns na súa vida cotiá.
A clase de música era diaria, pero en dias alternos para nenos e nenas, e ademáis do solfeo impartíanse clases de canto, piano e violín. Para a debida formación musical mercaronse tres pianos, moitos instrumentos de corda e algúns de vento. A promoción de veladas musicais, nas que os alumnos avantaxados interpretaban diversas pezas, foi o primeiro paso para a creación dun orfeón de vintecinco voces, e pouco despóis, dunha rondalla de dezaseis alumnas, que durante moitos anos colaboraron nas actividades culturais e benéficas da vila e da bisbarra.